„დიდი სიამოვნებით ვიცხოვრებდი ისევ ბათუმში, იგივე პერსპექტივები რომ იყოს რაც თბილისშია“
ანა ბათუმელია, მაგრამ ახლა თბილისში ცხოვრობს და სამხატვრო აკადემიაში სწავლობს.
ამბობს რომ მთელი მისი შეგნებული ცხოვრების მანძილზე ხატავს, ძირითადად ავტოპორტრეტებს.
ძალიან იშვიათად არის ცუდ ხასიათზე და უყვარს როდესაც სხვებს უქმნის კომფორტს:
ანნას ბლოგი |
„მიყვარს როცა სხვას კომფორტს ვუქმნი, ძალიან იშვიათად ვარ ცუდ ხასიათზე იმიტომ, რომ პრინციპი მაქვს: ყველაფერში ვეძევბ კარგ მხარეს და ვპოულობ კიდეც. ძალიან უბრალო რაღაცები მაოცებს, წრფელი, სუფთა ემოციების გამოხატულება ადამიანებშ, ცხოველებშიც J კიდევ მაოცებს ის, რომ საოცარ დამთხვევებს ვპოულობ ყველგან, ყველაფერში და ყოველთვის. დამთხვევების არ მჯერა საერთოდ, ალბათ უფრო მინიშნებები ან ნიშნებია. მაოცებს ჩემი შთაგონების წყაროებიც, რაც შეიძლება აბსოლიტურად ყველაფერი იყოს. საკუთარი თავი ყოფილა ხშირად შთაგონების წყარო, ძალიან ხშირად რაღაც უმნიშვნელო დეტალი შეიძლება იყოს, მაგალითად გამჭვირვალე ჭიქაში სითხის ანარეკლი ან ნებისმიერი სხვა რაღაც. უფრო დიდი მნიშვნელობა აქვს რაზე ვფიქრობ იმ მომენტში, „შთაგონების წყაროში“ კი უბრალოდ ზუსტ იდეას და ზუსტ ვიზუალს ვპოულობ. ყველაფერში შეიძლება რაღაცის აღმოჩენა“
ავტოპორტრეტი |
ყოველთვის არ აქვს ხატვის განწყობა და ყოფილა ისეც რომ განწყობის გარეშეც დაუწყია ხატვა და რამდენიმე უშედეგო მცდელობის შემდეგ განწყობაც შეუქმნია. თუცა მის განწყობაზე ბევრი რამ მოქმდებეს, გარემო, ხალხი, სიტუაცია, დრო..
როცა ხატავს კლასიკას უსმენს
„ყოველთვის ვუსმენ მუსიკას ხატვის დროს და მოქმედებს კიდეც ნახატზე, ვცდილობ სასიამოვნო მუსიკას მოვუსმინო, არადამღლელს.. არ მბეზრდება ეს სიმღერა“
მოსწონს როდესაც უღიმიან. მოსწონს მუსიკა და ქუჩაში ბოდიალი : „საუნდტრეკებს ვურჩევ ჩემი ფლეილისტიდან გარკვეულ სიტუაციებს ქუჩაში და ძალიან ვერთობი“
მისი ცხოვრების უცვლელ ნაწილად მხოლოდ მისი მეგობრები რჩებიან, დანარჩენიში ცდილობს ყოველთვის ცვლილება შიეტანოს და გაამრავალფეროვნოს ყოველდღიურობა.